Osoby stykające się z wymiarem sprawiedliwości najczęściej nie są z niego zadowolone. Zwykle jest to związane z niechęcią do ponoszenia odpowiedzialności za własne czyny, jednak zdarzają się sytuacje, gdy ludzie twierdząc, że czują się, jakby znaleźli się w Kafkowskim świecie, mają rację. Dziś opowiem o kilku sytuacjach, gdy wymiarowi sprawiedliwości udało się przerosnąć wyobraźnie autora „Procesu”, zaś uczestnicy tych wydarzeń przecierali oczy ze zdumienia.
Ta przygoda zaczęła się pewnego dnia w zespole adwokackim, gdzie w tłumie siedzących w poczekalni klientów dostrzegłem drzemiącego Henryka Wujca. Była to sytuacja równa tej, jakbym zobaczył boga, który na chwilę zszedł z Olimpu i odwiedził ziemię.
O jednej z metod zaopatrywania zakładów karnych w środki dające pensjonariuszom możliwość znalezienia chwili ucieczki od codzienności dowiedziałem się tego samego dnia po południu we własnej kancelarii.
Nagle drzwi od sali rozpraw z impetem otworzyły się i wybiegł zza nich mężczyzna z wielką torbą na ramieniu. Po chwili z tych samych drzwi wybiegł sędzia odziany w togę, wykrzykując: Łapać go, trzymać!
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the ...
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.